Van kip op zondag tot chicken nuggets
“Van kip op zondag tot chicken nuggets” (de culinaire sixties en seventies)
Eerst bracht de aankomende jeugd de zondagen nog thuis door in eer en deugdzaamheid. Moeder serveerde kip met sla of appelmoes en als er tomatensoep met balletjes was, kon het feest helemaal niet meer op. Traditiegetrouw werd afgesloten met kookpudding, vanille of chocolade. En uitgerekend in dat laatste compartiment brak de revolutie door met de instant pudding. Saroma werd een begrip en de zondagen kregen kleur (en smaak?) door altijd weer nieuwe varianten: karamel, mokka, framboos, banaan, aardbei … enz. Even later met een hoedje van Klop-Klop.
En de wereld draaide alsmaar sneller door. De feesten werden uithuizig. Zelfs de meest klassieke familiebijeenkomsten verlieten het ouderlijk huis en kozen voor de lokale feestzaal. Waar de gelegenheidskookster de aanwezigen verraste met exotische bereidingen als een “zeevruchtenslaatje” (mét garnalen) en (jakkes) “kikkerbilletjes in roomsaus”. Gelukkig bleven enkele tradities overeind: de kersverse bruid kreeg nog van mama het “Kookboek van de Boerinnenbond” mee om het soms woelige huwelijksbootje in rustig en bekend water te houden. Hoogst uitzonderlijk was dit het huwelijkspresentje voor de bruidegom…
Maar zelfs deze klassieker kon niet beletten dat er nu snel een kloof kwam in de eetgewoonten van de generaties. Heel wat jongeren kozen immers ook voor een culinaire ontdekking van de wereld, zeker in steedse milieus. “De Chinees” bestond al enkele decennia maar mocht zich nu verheugen in een nieuwe clientèle en niet veel later maar veel minder in een snel toegenomen Aziatische concurrentie. De eerste pogingen om ook hier het volk te verwennen met junkfood leden nog schipbreuk, toch was het slechts luttel uitstel vooraleer de Big Macs en collega’s Fish zich meldden. Voorlopig hield de iconische frituur nog stand, bij voorkeur in een meer dan bescheiden behuizing. Maar de toon naar de overvloed was gezet, de grenzen vielen en de chicken nugget leerde ons nu vlug dat hij nog maar weinig met de ooit gerespecteerde kip vandoen had.
Kortom, de revolutie was geslaagd!
Een culinaire lezing (met presentatie) dus met het “grote verhaal” van de sixties en seventies op de achtergrond. En waarom niet serveren met de klassiekers van toen? Kostprijs: 200 euro en 30ct/km verplaatsingskosten. Liefst met openbaar vervoer (minder duur en stressbestendiger – wel af te spreken).
Meer informatie: eddieniesten@hotmail.com
– 32 12 225744 – 32 479 021728
Eddie Niesten (1951 – Maastricht) studeerde talen, communicatie, buitenlandse politiek en marketing aan de universiteiten van Antwerpen, Brussel en Hasselt. Hij verzorgde al diverse uitgaven over België en zijn geschiedenis, zowel hier als in Nederland. Daarbij ook heel wat boeken met betrekking tot landbouw en voeding, gastronomie en culinaire ontwikkelingen. Over deze thema’s geeft hij vorming en lezingen, verzorgt hij bijdragen in de media in België en Nederland en organiseert hij gegidste wandelingen.
Hij publiceerde de voorbije jaren onder meer “Goesting in Vlaanderen”, “Op de wijze van de chef”, “De Keuken van ons Moeder” (bekroond in Nederland), “Tweemaal oorlog, driemaal honger. 1914-1944”,“De Keuken van mijn Kindertijd” (Davidsfonds). “De Culinaire Ziel van Nederland. Aan tafel met boeren, burgers, kooplui en zeevaarders”.Zopas verscheen “1968 voorbij. Van liever lief tot bittere woede”…
